Prindërit e sotëm: Të rraskapitur, të stresuar dhe gjithnjë pas me angazhimet që i vënë vetes
Në këshillën e tij të fundit mbi shëndetin mendor të prindërve, kirurgu i njohur  Dr. Vivek H. Murthy, tha me zë të lartë atë që shumë prindër mund ta kenë pranuar fshehurazi: Të jesh prind sot është shumë i vështirë dhe stresues.
Sigurisht, gjithmonĂ« ka pasur shqetĂ«sime pĂ«r mirĂ«qenien e familjeve. Dhe ndĂ«rsa disa nga frikrat e prindĂ«rve tĂ« sotĂ«m janĂ« mĂ« tĂ« reja â celularĂ«t, tĂ« shtĂ«nat nĂ« shkollĂ« â prindĂ«rit gjithmonĂ« janĂ« shqetĂ«suar pĂ«r fĂ«mijĂ«t e tyre.
Pra, pse stresi i prindĂ«rve Ă«shtĂ« rritur nĂ« nivelin e paralajmĂ«rimit tĂ« rrallĂ« tĂ« njĂ« kirurgu si njĂ« çështje urgjente e shĂ«ndetit publik â duke e vendosur atĂ« nĂ« tĂ« njĂ«jtĂ«n kategori me cigaret dhe SIDA-n?
Kjo ndodh sepse prindĂ«rit e sotĂ«m pĂ«rballen me diçka ndryshe dhe mĂ« kĂ«rkuese: pritshmĂ«rinĂ« qĂ« ata tĂ« shpenzojnĂ« gjithnjĂ« e mĂ« shumĂ« kohĂ« dhe para pĂ«r tĂ« edukuar dhe pasuruar fĂ«mijĂ«t e tyre. KĂ«to presione, thonĂ« studiuesit, janĂ« tĂ« nxitura pjesĂ«risht nga frika pĂ«r ekonominĂ« moderne â se nĂ«se prindĂ«rit nuk i pajisin fĂ«mijĂ«t e tyre me çdo avantazh tĂ« mundshĂ«m, fĂ«mijĂ«t e tyre mund tĂ« dĂ«shtojnĂ« tĂ« arrijnĂ« njĂ« jetĂ« tĂ« sigurt tĂ« klasĂ«s sĂ« mesme.
Ky stil prindĂ«rimi njihet si prindĂ«rim intensiv, siç e pĂ«rshkroi sociologia Sharon Hays nĂ« fund tĂ« viteve 1990. Ai pĂ«rfshin âkulturimin e pĂ«rpiktĂ« dhe metodik tĂ« talenteve, akademikĂ«ve dhe tĂ« ardhmes sĂ« fĂ«mijĂ«ve pĂ«rmes ndĂ«rveprimeve dhe aktiviteteve tĂ« pĂ«rditshmeâ, kanĂ« shkruar sociologĂ«t Melissa Milkie dhe Kei Nomaguchi.
Por mund të kemi arritur në një pikë, sugjerojn kirurgu dhe ekspertë të tjerë, ku njw prindërim i tillw është bërë tepër intensiv për prindërit.
Prindërit shpenzojnë pjesë më të mëdha të parave të tyre për fëmijët e tyre sesa prindërit e një brezi më parë, veçanërisht për aktivitete jashtëshkollore si sportet ose mësimet. Ata kalojnë më shumë kohë duke u angazhuar në mënyrë aktive me ta, duke lexuar ose në dysheme duke luajtur.
Megjithëse prindërit e pasur janë më të aftë për të bërë këto investime, presioni për prindër të tillë shtrihet në të gjithë klasën, ka treguar hulumtimi.
Prindërit fajësojnë veten kur kanë frikë se nuk e bëjnë këtë. Një shumicë thonë se ata ndjejnë se sukseset ose dështimet e fëmijëve të tyre reflektohen mbi ta, dhe pjesë të konsiderueshme ndihen të gjykuara për prindërimin e tyre, zbuloi Qendra Kërkimore Pew.
âNdjekja e kĂ«tyre pritjeve tĂ« paarsyeshme ka lĂ«nĂ« shumĂ« familje tĂ« ndihen tĂ« rraskapitura, dhe pĂ«rherĂ« pas,â shkroi Dr. Murthy nĂ« kĂ«shillĂ«n e tij, tĂ« lĂ«shuar nĂ« fund tĂ« gushtit.
Si u bë kaq intensiv prindërimi
Disa faktorë i shtynë prindërit të ndiheshin në këtë mënyrë. Shkencëtarët mësuan më shumë se si përvojat e fëmijërisë së hershme mund të ndikojnë në rezultatet afatgjata të fëmijëve, dhe disa prindër e çuan më tej, duke arritur në përfundimin se jeta e fëmijëve të vegjël duhet të jetë vazhdimisht e optimizuar dhe stimuluese.
Shumë prindër, madje edhe të fëmijëve shumë të vegjël, nxiteshin nga ankthi për universitetin, pasi diploma u bë më thelbësore për të fituar një pagë të klasës së mesme dhe pranimet u bënë më konkurruese.
Vitet e fundit, presioni është rritur më keq, thanë profesorët Milkie dhe Nomaguchi, të cilët shkruan një përmbledhje të bursës mbi intensitetin dhe stresin e prindërimit që nga viti 2010. Prindërit mendojnë se duhet të kompensojnë atë që fëmijët e tyre humbën gjatë pandemisë. Rrjetet sociale i kanë bërë të pashmangshme krahasimet me prindërit e tjerë. Ndryshimi teknologjik e ka bërë më të vështirë përgatitjen e fëmijëve për punën e ardhshme. Amerikanët kanë më pak besim se sistemi politik mund të adresojë problemet e familjeve.
NdonĂ«se nĂ«nat ndiejnĂ« shumĂ« presion pĂ«r tâu prindĂ«ruar intensivisht, edhe baballarĂ«t e ndjejnĂ« gjithnjĂ« e mĂ« shumĂ« atĂ«. Edhe pse ata po kalojnĂ« mĂ« shumĂ« kohĂ« me fĂ«mijĂ«t sesa dikur, ata gjithashtu kanĂ« mĂ« shumĂ« gjasa tĂ« thonĂ« se nuk Ă«shtĂ« e mjaftueshme.
Pas të gjithave qëndron besimi amerikan se prindërimi është një detyrë individuale, jo shoqërore. Ndërsa shumë amerikanë përjetojnë vetminë, prindërit kanë më shumë gjasa se jo-prindërit të thonë se po, dhe se askush nuk e kupton shtrirjen e stresit të tyre.
âNĂ« SHBA, Ă«shtĂ« kjo ndjenjĂ« e individualizmit: ju zgjodhĂ«t tĂ« keni fĂ«mijĂ«, kĂ«shtu qĂ« rritini tani,â tha profesori Milkie, i cili punon nĂ« Universitetin e Torontos.
Ri-parashikimi se si ne prindërojmë
Pjesa më e madhe e bisedës prindërore në vitet e fundit ka qenë nëse prindërimi intensiv i lëndon apo i ndihmon fëmijët. Ekziston frika se mund të shkojë shumë larg, duke i privuar fëmijët nga shanset për të zhvilluar pavarësinë dhe qëndrueshmërinë, megjithëse ekspertët e zhvillimit të fëmijëve thonë se fëmijët në përgjithësi përfitojnë nga përfshirja më e madhe e prindërve.
Por alarmi i kirurgut tĂ« pĂ«rgjithshĂ«m e zhvendos fokusin nĂ« mirĂ«qenien e prindĂ«rve â qĂ« sipas tij ndikon nĂ« shĂ«ndetin mendor tĂ« fĂ«mijĂ«ve. KĂ«rkesat e shtuara tĂ« rritjes sĂ« fĂ«mijĂ«ve, tĂ« kombinuara me pĂ«rgjegjĂ«si si puna me pagesĂ« dhe kujdesi pĂ«r tĂ« moshuarit, kanĂ« ardhur nĂ« kurriz tĂ« shĂ«ndetit mendor, kohĂ«s sĂ« lirĂ«, gjumit dhe kohĂ«s vetĂ«m ose me bashkĂ«shortin.
Ndaj u bëhet thirrje politikëbërësve, punëdhënësve dhe ofruesve të kujdesit shëndetësor që të mbështesin më mirë prindërit, duke përfshirë politikat familjare si leja me pagesë.
Por Dr. Murthy tha se njĂ« AmerikĂ« pro-familjes do tĂ« kĂ«rkonte gjithashtu njĂ« ndryshim kulturor â njĂ« ndryshim qĂ« parashikonte prindĂ«rimin si njĂ« e mirĂ« shoqĂ«rore, dhe pĂ«r rrjedhojĂ« pĂ«rgjegjĂ«sinĂ« e tĂ« gjithĂ« shoqĂ«risĂ«, po aq tĂ« rĂ«ndĂ«sishme sa punĂ«t me pagesĂ«. Ai e pĂ«rshkroi prindĂ«rimin si âpunĂ« tĂ« shenjtĂ«â.
Kjo mund të nënkuptojë qe të bëhesh prindër pak më pak intensivisht, sugjeroi ai. Miqtë, të afërmit dhe programet pas shkollës mund të ndihmojnë në kujdesin për fëmijët. Prindërit duhet të gjejnë kohë për veten e tyre, tha ai, për të bërë aktivitete që u sjellin gëzim ose përmirësojnë shëndetin e tyre, pa u ndjerë në faj që po kalojnë pak kohë me fëmijët e tyre.
Dhe, tha ai, tĂ« folurit mĂ« hapur pĂ«r kĂ«rkesat e prindĂ«rimit mund tĂ« ndryshojĂ« pĂ«rfundimisht pritshmĂ«ritĂ« kulturore nĂ«se nevojiten gjithĂ« kjo kohĂ« dhe para qĂ« fĂ«mijĂ«t tĂ« kenĂ« sukses. nyt/ Pershtati ne shqip: Gazeta âSiâ
The post Prindërit e sotëm: Të rraskapitur, të stresuar dhe gjithnjë pas me angazhimet që i vënë vetes appeared first on Gazeta Si.